Pokémon NO, smart car GO

In de meeste regio’s is de zomervakantie inmiddels begonnen en gelukkig, we hebben een doel de komende zes weken. Pokémon Go is (bijna) gearriveerd. Ik sprak op de school van mijn zoontje een andere vader, die zaterdag met zijn kinderen op jacht gaat naar de 151 wezentjes.

Eerlijk gezegd is de eerste Pokémon-rage aan mij voorbij gegaan en snapte ik het concept met al zijn Aziatische kenmerken in eerste instantie ook niet. Voor alle ouders die met hun kinderen mee willen doen en ook de clou gemist hebben, hierbij in het kort de ‘narrative’ van Pokémon.

Pokémon staat voor Pocket Monster (omdat ze zo klein zijn) en het is je doel om als speler deze creatuurtjes te verzamelen en te trainen om te vechten tegen andere zakmonstertjes. Dat verzamelen doe je door ze te vangen met een Poke Ball, waarin je ze bewaart totdat je met ze aan de slag wilt. Waarom Pokémon vechten is mij niet helemaal duidelijk, maar het schijnt te maken te hebben met het verslaan van een criminele organisatie die de beestjes wil misbruiken voor werelddominantie.

Gezien ik zelf geen speler ben, verwijs ik voor meer informatie naar deze Pokémon Go-minisite. Waar in de media al vaak naar verwezen wordt, is het gevaar dat het spel voor spelers en omstanders op kan leveren. Ik voel bij al deze waarschuwingen een SIRE-campagne opkomen, omdat mensen kennelijk niet in staat zijn om zelf de consequenties van hun gedrag te overzien en de overheid van een reclamespotje wonderen verwacht. Ik deel dat optimisme niet.

Zelfrijdende auto’s

Je kunt nog beter op technologie vertrouwen om een gedragsverandering te forceren en ongelukken te voorkomen – of dat nu in relatie tot een Augmented Reality-game is of niet. Zo kan ik, in tegenstelling tot busladingen fanatieke autocoureurs, niet wachten tot de zelfrijdende auto een feit is. Verhalen over ongelukken en andere ongemakken ten spijt; ze zouden mijn leven als ‘rijbewijsloze’ Nederlander in elk geval een stuk mobieler maken.

Los van het eigenbelang zijn er ook meer serieuze elementen die mijn ongeduld jegens smart cars drijven. Het aantal files zal afnemen, omdat auto’s op basis van externe informatie hun snelheid kunnen aanpassen of een alternatieve route kunnen selecteren. Ook kan het aantal verkeersdoden worden teruggedrongen. Volgens cijfers van het CBS steeg het aantal dodelijke slachtoffers als gevolg van een verkeersongeval in 2015 naar 621, ten opzichte van 570 in 2014. Dat getal bestaat uit chauffeurs, inzittenden en ‘derden’.

De inzet van een automatisch remsysteem, zoals dat door de NS wordt ingezet in de vorm van het ATB, kan helpen het jaarlijks dodental terug te dringen. Van mij mag het verplicht gesteld worden in ieder gemotoriseerd voertuig, en heel conservatief worden afgesteld. Een goede remedie tegen het testosteron-gedreven rijgedrag van jonge mannen, die goed – of eigenlijk slecht – vertegenwoordigd zijn in de auto-ongelukkenstatistieken. Ook voorkomt het dat idioten doelbewust op mensenmassa’s inrijden met hun voertuig als wapen, zoals we recent weer zagen in Nice. Met een smart car is het straks: ‘Computer says NO’.